قاصدک تنها ...

       شمس عفت زگريبان، قمر آورده برون

       نخله ي فاطمه، اول ثمر آورده برون

       بوالحسن را حسني داده خداوند و حسن

       از افق، رخ پي اهل نظر آورده برون

       آمد آن ماه که ماه رمضان کرد دو نيم

       چون نبي معجز شق القمر آورده برونشمس 

        (ميلاد نور، در نيمه ي ماه نور، بر عاشقان نور مبارکباد)

مرکز مطالعات و پاسخگویی به شبهات حوزه علمیه قم درباره اینکه چرا به امام حسن مجتبی(ع) کریم اهل بیت(ع) می‌گویند:

امام حسن(ع) تمام توان خویش را در راه انجام امور نیک و خداپسندانه به کار می‌گرفت و اموال فراوانی در راه خدا می‌بخشید. مورخان و دانشمندان در شرح حال زندگانی پر افتخار ایشان، بخشش‌های بی‌سابقه و انفاق‌های بسیار بزرگ و بی‌نظیری ثبت کرده‌اند. آن حضرت در طول عمر خود دو بار تمام اموال و دارایی خود را در راه خدا خرج کردند و سه بار نیز ثروت خود را به دو نیم تقسیم کردند و نصف آن را در راه خدا به فقرا بخشیدند.(2)

از ابن شهر آشوب روایت شده که روزی امام حسن(ع) بر جمعی از گدایان گذشت که پاره‌ای چند از نان خشک‌ها را بر روی زمین گذاشته‌اند و می‌خورند، چون نظر ایشان به آن حضرت افتاد از امام دعوت کردند و حضرت از اسب پیاده شدند و فرمودند: «خدا متکبّران را دوست نمی‌دارد» و با ایشان نشستند و از طعام ایشان تناول کردند و سپس از همه گدایان خواستند که برای صرف غذا به خانه حضرت بروند و حضرت با غذاهای خوب از ایشان پذیرایی کرده و به همه آن‌ها لباس‌های مناسب هدیه دادند.(3)

تاریخ از بخشندگی‌های امام حسن(ع) داستان‌های فراوان به یاد دارد، مثلاً روزی عربی به نزد ایشان آمد و درخواست کمک کرد و امام دستور دادند که آنچه موجود است به او بدهند و قریب ده هزار درهم موجود را به آن اعرابی بخشیدند.(4)

روایات تاریخی مربوط به بخشش‌های آن حضرت فراوان است که ذکر تفصیلی آن‌ها مناسب این نوشته نیست، وقتی از خود امام پرسیدند، چرا هرگز سائلی را ناامید بر نمی‌گردانید؟ فرمودند: «من هم سائل درگاه خداوند هستم و می‌خواهم که خدا مرا محروم نسازد و شرم دارم که با چنین امیدی سائلان را ناامید کنم، خداوندی که عنایتش را به من ارزانی می‌دارد، می‌خواهد که من هم به مردم کمک کنم».(5)

به خاطر این بخشندگی‌ها و کارهای نیکی که از سوی امام حسن(ع) در مسیر خیر، احسان و کمک به طبقات درمانده و نیازمند انجام می‌گرفت، آن حضرت را کریم اهل بیت لقب داده اند و با توجه به کرامت‌ها و بخشش‌های کم‌نظیر و گاهی بی‌نظیر آن امام بزرگوار لقب «کریم» برازنده آن حضرت است.

*پی‌نوشت‌ها: 

1. زمانی، احمد، حقایق پنهان، نشر دفتر تبلیغات اسلامی، قم، چاپ اوّل، سال 1375، ص 268.

2. قمی، شیخ عباس، منتهی الآمال، انتشارات هجرت، چاپ هشتم، 1374، قم، ج1، ص 417 ـ پیشوایی، مهدی، سیره ی پیشوایان، نشر مؤسسة تحقیقاتی امام صادق، چاپ دوّم، 1374، ص 90.

3. مجلسی، محمد باقر، جلاء العیون، نشر انتشارات علمیه اسلامیه، ص 241.

4. قمی، شیخ عباس، منتهی الآمال، پیشین، ص 418.

5. قرشی، باقر شریف، زندگانی امام حسن ـ علیه السّلام ـ ، ترجمه ی فخر الدین حجازی، تهران: نشر بعثت، چاپ اوّل، 1376، ص135.

کیستم من شاهکار ملک ذات کبریایم
دهمین مسند نشین از بعد ختم الانبیایم

گوهرى ارزنده از گنجینه ‏ى جود جوادم
نهمین فرزند دلبند على مرتضایم

مصرعى از شعر ناب عصمت کبراى حقم
هشتمین پرورده‏ ى ایمان و صبر مجتبایم

پاسدار پرچم پر افتخار حق پرستى
هفتمین سنگر نشین نهضت خون خدایم

دُرّ عبادت فارغ التحصیل درس عابدینم
ششمین زینت فزا از بهر محراب دعایم

در نایابى ز بحر دانش بحراالعلومم
پنجمین گنجینه‏ ى اسرار کل ماسوایم

صادق آل نبى را وارث فقه و اصولم
چهارمین استاد دانشگاه تکوین ولایم

وارث موسى بن جعفر در مسیر پایدارى
سومین نور دل آن پیشواى مقتدایم

محور چرخ زمانم، حجت روى زمینم
دومین گل از گلستان على موسى الرضایم

در مسیر حق پرستى بعد آباء گرامم
اولین هادى خلق بعد از مصباح الهدایم

در شجاعت بى قرینم، در سخاوت بى نظیرم
حق پرستان را حبیبم، دردمندان را دوایم

من وصیم، من ولیم، من نقیم، من سخیم
زانکه همنام على معنىِ، هاى هل ایاتم

آیه‏ ى تطهیر را مصداق و از امر الهى
آیه‏ اى از شاخصار نصِ نون انمایم

غم مخور (ژولیده) فردا پاى میزان عدالت
شافعت در نزد حق هنگام پاداش و جزایم

سلام بر تو که نیازمندان را باب الحوائجی

سلام بر نام معطر و زیبایت، که الهام بخش ِ صبوری ، شکیبایی ، بردباری و حلم است.

(ولادت هفتمین فخر عالم امکان امام موسی کاظم علیه السلام تهنیت باد)

موج کرم به اوج تلاطم رسیده است

ناز و نماز و شوق و تبسم رسیده است

داود عاشقی به ترنم رسیده است

کعبه کجاست … قبله هشتم رسیده است…..

السلام علیک یا علی بن موسی الرضا المرتضی (ع)

حرم امام رضا (ع)

من شرمنده ترین

من کمترین

من رو سیاه

من بی آبرو و نمک نشناس چه می توانم بگویم در وصف شما ..

منی که در صف عاشقان شما آخرین نفرم

و نه فقط در حرف … که در عمل به آنچه شما می خواستید ..

منی که بد کردم … بد بودم … بد هستم

اما آقا جان

هنوز دوستتان دارم

و شما …

و هر چقدر من بد ،مهرتان افزون تر …

دست نوازشتان بیشتر …

در این یک سال ویرانی … که دور بودم از هر آنچه خوبیست …

هوایم را بیشتر داشتید …

خوب میدانستید با همه پستیم … هوای بی حرم برایم سخت بوده

سخت است

و اگر نبود این همه لطفتان …

نبود حرمتان … نبودم ….

که اگر نباشید … نیستم … نابودم …

آقای خوبی ها

این آلوده هنوز فریاد می زند نام زیبایتان را…

این نوای بینوا هنوز ناله یا رضا(ع) سر می دهد

این قلب غبار گرفته امید دارد به تابش خورشید هشتمین …

این چشمهای گنه کار دلشان تنگ گنبد است هنوز …دلشان گریه می خواهد کنج صحن و سرایتان …

این جسم بی خود که در بند شیطان است

.. آغوش حرم میخواهد …

این قدم ها … این دست … این من … من بیخود … شما را میخواهد …

نمی دانم چه بگویم مولا ….

گیج مهربانی بی حدی هستم …

که باز برای میلادتان این گدای بی سر و پا را خواسته…

نخواستید غرق شوم در مرداب معصیت …

نجاتم دادید …

افسوس

افسوس که بارها عهد بشکستم و افسوس که قدر ندانستم و نمیدانم …

افسوس که برایم خوبم خواستید و خوب میخواهید و من بد طلب می کنم…

و این همه مرا میترساند آقا

میترسم که برگردم…

که ماندگار نشوم

مولا جان .. باز .. مثل همیشه …

همین حالا این کلاغ رو سیاه خویش را ببخش …

میدانی چه میخواهد احسان از احسان تان

که به سمت خود آوردیش …

خوب میدانید عیدی این رو سیاه ترین چه باید باشد …

کمکم کنید .. این عیدی را پس نزنم ….

         ای سوره نامت تفسیر اعطینا 

         زهرا ترین زینب،  زینب ترین زهرا 

         خیر کثیر تو،  آیینه کوثر 

         نامت سر آغاز تکثیر خوبی ها 

         روشن تر از نوری،  در نور مستوری 

         پیدا ترین پنهان،  پنهان ترین پیدا پیدا 

         ماه مقیم قم،  خورشید ( بیت النور) 

         در سایه سار توست سرتاسر دنیا 

         وقتی که معصومان،  معصومه ات خواندند 

         در وصف تو لال است،  شعر و شعور ما 

         فهم زمین عاجز،  از درک اوصافت 

         والا مقامی تو،  در عالم بالا 

          از آه لبريزم،  از اشک سر شارم 

          این قطره را دریاب،  دریاب ای دریا…. 

( شاعر: سید محمد جواد شرافت)