قاصدک تنها ...

تنگ غروب و ساحلِ شور و نوای عرفه
شکسته کشتی دلم، به ناله های عرفه
بر پرِ سجاده‌ی دل، گره نشسته، وا نما
ای گل سجاده نشین، به یک دعای عرفه

به هر نفس بخوانمت، به نغمه‌های عرفه
من و غروب قسم و تو و خدای عرفه
چه کرده‌ای تو با دلم، در این نسیمِ واپسین
به روضه‌ای مهار کن! تو عقده های عرفه

خدایا! آن‌گاه که جان ها و اندیشه ها از نسیم فرح‌بخش نام و یادت سرشار است، بگذار در برکه عرفه، خود را از زنگار غفلت و معصیت شست‌وشو دهیم.