قاصدک تنها ...

    رفتار بعضی از مذهبی ها به گناه هم میرسه…

نوع رفتار بزرگ تر های مسجد و مجالس مذهبی با کوچکتر ها و نوجوان ها …

گاهی اوقات بعضی از بزرگ تر ها نا خواسته و از روی عادت رفتاری با یک نوجوان در مسجد دارن که با آبروی اون نوجوان بازی میشه و بعضی از این رفتارها اون قدر زشت هست که اون نوجوان دیگه پاهاش رو تو مسجد نمی گذاره .. مثلا دادن تذکر جدی و بلند میان جمع به اون نوجوان …

بلند کردن بچه ها و نوجوان ها از جای خودشان برای افراد بزرگ تر یا موقع نماز صف اول ایستادن … 

یا بعضی از بانوان محترم جای مشخص دارن و سر جاشون را هم با سجاده از قبل مشخص می کنند .. یا بعضی ها ارادت خاصی به صف جلو دارند ..

به خصوص همسایگان مسجد که دیگه ملک شخصی برایشان شده .. 

ببینید دوستان شاید اون کسی که همچنین برخوردی کرد اصلا راضی نبود که یک نفر از مسجد رانده بشه ولی فقط راضی نبودن کافی نیست باید مواظب رفتارمون باشیم تا همچنین اتفاقی پیش نیاد ..

دوستان عزیز می دونید نوجوانی که به خاطر رفتار بد ما از مسجد رانده بشه آینده اش چی میشه… 

       شمس عفت زگريبان، قمر آورده برون

       نخله ي فاطمه، اول ثمر آورده برون

       بوالحسن را حسني داده خداوند و حسن

       از افق، رخ پي اهل نظر آورده برون

       آمد آن ماه که ماه رمضان کرد دو نيم

       چون نبي معجز شق القمر آورده برونشمس 

        (ميلاد نور، در نيمه ي ماه نور، بر عاشقان نور مبارکباد)

مرکز مطالعات و پاسخگویی به شبهات حوزه علمیه قم درباره اینکه چرا به امام حسن مجتبی(ع) کریم اهل بیت(ع) می‌گویند:

امام حسن(ع) تمام توان خویش را در راه انجام امور نیک و خداپسندانه به کار می‌گرفت و اموال فراوانی در راه خدا می‌بخشید. مورخان و دانشمندان در شرح حال زندگانی پر افتخار ایشان، بخشش‌های بی‌سابقه و انفاق‌های بسیار بزرگ و بی‌نظیری ثبت کرده‌اند. آن حضرت در طول عمر خود دو بار تمام اموال و دارایی خود را در راه خدا خرج کردند و سه بار نیز ثروت خود را به دو نیم تقسیم کردند و نصف آن را در راه خدا به فقرا بخشیدند.(2)

از ابن شهر آشوب روایت شده که روزی امام حسن(ع) بر جمعی از گدایان گذشت که پاره‌ای چند از نان خشک‌ها را بر روی زمین گذاشته‌اند و می‌خورند، چون نظر ایشان به آن حضرت افتاد از امام دعوت کردند و حضرت از اسب پیاده شدند و فرمودند: «خدا متکبّران را دوست نمی‌دارد» و با ایشان نشستند و از طعام ایشان تناول کردند و سپس از همه گدایان خواستند که برای صرف غذا به خانه حضرت بروند و حضرت با غذاهای خوب از ایشان پذیرایی کرده و به همه آن‌ها لباس‌های مناسب هدیه دادند.(3)

تاریخ از بخشندگی‌های امام حسن(ع) داستان‌های فراوان به یاد دارد، مثلاً روزی عربی به نزد ایشان آمد و درخواست کمک کرد و امام دستور دادند که آنچه موجود است به او بدهند و قریب ده هزار درهم موجود را به آن اعرابی بخشیدند.(4)

روایات تاریخی مربوط به بخشش‌های آن حضرت فراوان است که ذکر تفصیلی آن‌ها مناسب این نوشته نیست، وقتی از خود امام پرسیدند، چرا هرگز سائلی را ناامید بر نمی‌گردانید؟ فرمودند: «من هم سائل درگاه خداوند هستم و می‌خواهم که خدا مرا محروم نسازد و شرم دارم که با چنین امیدی سائلان را ناامید کنم، خداوندی که عنایتش را به من ارزانی می‌دارد، می‌خواهد که من هم به مردم کمک کنم».(5)

به خاطر این بخشندگی‌ها و کارهای نیکی که از سوی امام حسن(ع) در مسیر خیر، احسان و کمک به طبقات درمانده و نیازمند انجام می‌گرفت، آن حضرت را کریم اهل بیت لقب داده اند و با توجه به کرامت‌ها و بخشش‌های کم‌نظیر و گاهی بی‌نظیر آن امام بزرگوار لقب «کریم» برازنده آن حضرت است.

*پی‌نوشت‌ها: 

1. زمانی، احمد، حقایق پنهان، نشر دفتر تبلیغات اسلامی، قم، چاپ اوّل، سال 1375، ص 268.

2. قمی، شیخ عباس، منتهی الآمال، انتشارات هجرت، چاپ هشتم، 1374، قم، ج1، ص 417 ـ پیشوایی، مهدی، سیره ی پیشوایان، نشر مؤسسة تحقیقاتی امام صادق، چاپ دوّم، 1374، ص 90.

3. مجلسی، محمد باقر، جلاء العیون، نشر انتشارات علمیه اسلامیه، ص 241.

4. قمی، شیخ عباس، منتهی الآمال، پیشین، ص 418.

5. قرشی، باقر شریف، زندگانی امام حسن ـ علیه السّلام ـ ، ترجمه ی فخر الدین حجازی، تهران: نشر بعثت، چاپ اوّل، 1376، ص135.